Pecorelli tregon si inskenoi me priftin planin e vdekjes së tij në Pukë: Makinën donim ta hidhnim në humnerë

27 Shtator 2021

“Unë u persekutova nga kreditorët dhe punonjësit. Duhet të kenë qenë 50 prej tyre. Kohët e fundit ata madje më kishin kërkuar në dyqanin Sansepolcro dhe më kishin kërcënuar. Isha pa një euro. Nuk kisha lekë as për benzinë.”

Sipërmarrësi Davide Pecorelli ka treguar për gazetën “La nazione” muajt që kaloi pas vdekjes “false” të insekenuar në Shqipëri. Ai u gjet në një gomone në ishullin Montecristo.

“Një e vërtetë”, thotë ai, “tashmë e ekspozuar në Prokurori, por për të cilën shumë kanë dyshime.”

A kishe humbur gjithçka financiarisht?

Pecorelli: “Unë i hapa telashe edhe partneres time. Më vriste ndërgjegjja për fëmijët e mi, situata ime ishte shumë dramatike. Babai im më ka mësuar gjithmonë t’i paguaj të gjithë deri në qindarkën e fundit, për fat të keq kriza e shkaktuar nga Covid më shkatërroi”.

Doje t’i jepje fund?

Pecorelli: “Kur u nisa për në Shqipëri, jo. Unë kërkova një shans të fundit: së pari në Shkodër dhe Tiranë duke u përpjekur të shisja produkte flokësh dhe një makinë me vlerë 100 mijë euro, pastaj Puke”.

Po më pas…?

Pecorelli: “Fola me një prift. E kisha humbur shpresën.”

Pra, ai ishte ai që propozoi të vinte në skenë vrasjen?

Pecorelli: “Po dhe ai më ndihmoi. Por nuk është e vërtetë që ne i morëm eshtrat e njerëzve nga një varr. Makina duhej të ishte përplasur në shkëmb por … ne dukeshim si Fantozzi dhe Filini. Ne nuk mund ta shtynim poshtë”.

Emri i priftit?

Pecorelli: “Unë kurrë nuk do ta bëj atë. Prifti më tha se mund të shkoja në një vend ku askush nuk do të më kërkonte.”

Po Vlora?

Pecorelli: “Është e vërtetë. Unë kam qenë atje që në datën 7 maj. Çështja e thesarit ishte ngritur në komunitetin fetar. E dija se do të më duhej të përballesha 27 milje në detin e hapur në Giglio, pothuajse çmenduri, kështu që duhej të përgatitesha dhe shkova në Vlorë.”

U kthyet në Itali më 12 shtator. Pse ?

Pecorelli: “Për thesarin. Mbërrita në Romë me autobusin e pelegrinëve. I mora paratë nga ATM -ja dhe shkova në Grosseto dhe më pas në Giglio. Të martën mora me qira gomonen dhe bëra udhëtimin për në Montecristo.”

Duket si një histori e pabesueshme. A është kështu?

Pecorelli: “Absolutisht jo. Më është dashur të merrem me njerëz të besueshëm, ata kanë studiuar këtë operacion për 50 vjet.”

Pse pikërisht ju?

Pecorelli: “Ndoshta ata do të kenë parë që unë isha i vetmi që mund të realizoja një plan të tillë: nuk kisha asgjë për të humbur.”

Shqipëria mund të marrë masa kundër jush për krimet e kryera. A jeni i shqetësuar?

Pecorelli: “Po.”

Çfarë do të ndodhë tani?

Pecorelli: “Po përpiqem të rifilloj jetën normale mes vështirësive të shumta që padyshim i gjeta kur u ktheva. Nuk do të jem më sipërmarrës përsëri në Itali.  Po mendoj për një shoqatë. Jam i bindur se më në fund do të gjej qetësi për jetën time dhe për familjen time.”

Por me çfarë parash?

Pecorelli: “Karabinierët gjetën çelësat e garazhit që kam marrë me qira në Porto Santo Stefano për të mbajtur thesarin. Ata kanë të gjitha videot dhe hartat e kontabilitetit. Unë kërkova ekspertin e numizmatikës. Ai tha” është e pabesueshme ajo që gjetët “. Më 23 shtator kishim një takim në një hotel në Arezzo. Por ata më kapën.”

Dhe me atë thesar të pakapshëm ilegal që do të kishte bërë?

Pecorelli: “Unë kisha një takim me një blerës ari në Firence.”

Pra, sipas historisë së tij, diçka ende mungon …

Pecorelli: “Ditën që më morën, unë shkova ta merrja. Karabinierët më panë në Cala Maestra, bëra sikur kishte mbaruar benzinë.”

Bazuar në këtë zbulim, çfarë keni ndërmend të bëni tani?

Pecorelli: “Jam i bindur se më në fund do të gjej qetësi për jetën time dhe për familjen time.”

A keni lidhje me trafikun e drogës Shqipëri-Itali?

Pecorelli: “Absolutisht jo. Ata që më njohin mirë e dinë se çfarë kam bërë në të kaluarën kundër përdorimit të drogës. Unë i kundërshtoj me forcë ata që hipotezuan këtë skenar.”

OraNews