Dhurove botës humanizmin dhe renesansen,
lumturi dhe progresë,
që të gjithë të gjejnë shanësen,
kushë për bukë mos të vdesë,
II.
Zbulove vlera epohale,
njerëzimit me i ndihmu,
rrumbullakësove projekte kapitale,
të gjithë para me shku,
III.
Në ty lindën gjeni,
me prejardhje të thyeshëme,
botës i dhan fuqi,
për të përballu problemet e ndryshëme,
IV.
Pas dy luftave botërore-boshë,
Kur, disa milona njerëz psuan fatëkeqësi,
po, të shkojë pëdore të themeloshë,
të “Thëngjillit dhe çelikut Bashkësi”,
V.
Dhe, s`bashku me themelet e progresit,
që vuare në Rromë,
ishe, (je) pjesëmarrëse e turpët e proçesit,
çë një religjionë të europës të shkatrronë,
VI.
Kur hoqe qafe komunizmin,
pse, planet nuk ralizojë dotë,
Ushtrove përsëri fashizëmin,
ndaj popujve
që si Ti, nuk besojnë në Zotë,
VII.
Botën e shqetësove,
Kur fute hundët në Ballkanë,
Transparent qëllimin e tregove,
se je, ajo që je kanë,
VIII.
Sheshazi u zbulove,
Se, je“faktorë” vetëm pse ke pare,
Tëni edhe në vendëbanime na u bashkove,
Të na ndihmoshë të dalim fare,
IX.
Si “vlerë më të lartë bashkëkohore”,
në UE për të pasë vendë
Për të arritë shkallë të lartë kulturore
na kushtëzon te flejmë me qenë,
X.
Në UE nuk na pranoni të hymë,
Një “kulturë” pa përvehtësuarë,
që mashkulli me mashkullin të është i nerzymë,
e, ajo të është për të gjithë, normë e ligjëshmëruarë,
XI.
Tani nuk ndini përgjegjësi,
ata Gey me i sheruar,
Por, nxijerrëni ligje të ndryshëme,
smuajën me ua sigmatizuarë
XII.
Në vend të investoni,
shërimin për ta zbuluar,
ju “drejtësin” e angazhoni,
për jetë me i m`vehtësuarë,
XIII.
Shekulli njizet na iku,
dukë kënduar këng proletare,
Në fund të shekullit na futëtë ne luftë
me qëllim të na qitni fare,
XIV.
Tër shekullin njizet,
e luftuam komunizëmin,
Tani, mos ndieni lezetë,
të reinkarnoni fashizminë?
Mustafa Hoxha
Zvicër
lumturi dhe progresë,
që të gjithë të gjejnë shanësen,
kushë për bukë mos të vdesë,
II.
Zbulove vlera epohale,
njerëzimit me i ndihmu,
rrumbullakësove projekte kapitale,
të gjithë para me shku,
III.
Në ty lindën gjeni,
me prejardhje të thyeshëme,
botës i dhan fuqi,
për të përballu problemet e ndryshëme,
IV.
Pas dy luftave botërore-boshë,
Kur, disa milona njerëz psuan fatëkeqësi,
po, të shkojë pëdore të themeloshë,
të “Thëngjillit dhe çelikut Bashkësi”,
V.
Dhe, s`bashku me themelet e progresit,
që vuare në Rromë,
ishe, (je) pjesëmarrëse e turpët e proçesit,
çë një religjionë të europës të shkatrronë,
VI.
Kur hoqe qafe komunizmin,
pse, planet nuk ralizojë dotë,
Ushtrove përsëri fashizëmin,
ndaj popujve
që si Ti, nuk besojnë në Zotë,
VII.
Botën e shqetësove,
Kur fute hundët në Ballkanë,
Transparent qëllimin e tregove,
se je, ajo që je kanë,
VIII.
Sheshazi u zbulove,
Se, je“faktorë” vetëm pse ke pare,
Tëni edhe në vendëbanime na u bashkove,
Të na ndihmoshë të dalim fare,
IX.
Si “vlerë më të lartë bashkëkohore”,
në UE për të pasë vendë
Për të arritë shkallë të lartë kulturore
na kushtëzon te flejmë me qenë,
X.
Në UE nuk na pranoni të hymë,
Një “kulturë” pa përvehtësuarë,
që mashkulli me mashkullin të është i nerzymë,
e, ajo të është për të gjithë, normë e ligjëshmëruarë,
XI.
Tani nuk ndini përgjegjësi,
ata Gey me i sheruar,
Por, nxijerrëni ligje të ndryshëme,
smuajën me ua sigmatizuarë
XII.
Në vend të investoni,
shërimin për ta zbuluar,
ju “drejtësin” e angazhoni,
për jetë me i m`vehtësuarë,
XIII.
Shekulli njizet na iku,
dukë kënduar këng proletare,
Në fund të shekullit na futëtë ne luftë
me qëllim të na qitni fare,
XIV.
Tër shekullin njizet,
e luftuam komunizëmin,
Tani, mos ndieni lezetë,
të reinkarnoni fashizminë?
Mustafa Hoxha
Zvicër