Vdekja e Omar Kajamit


Omar Kajami s'i hodhi kupes vere,
Ndersa rinia rendte
me karvanet ne nje nate Semerkande,
s'e kish pare pleqerine tek priste ne dere,
Ndaj...
         Poeti shkruante e qante...


Poetit i bente shoqeri nata,
kur mes baltes se jetes  e kishin lene
                             te gjithe,
Me poezi te penduara pastrohej nga balta,
Dhe tashme vargjet e digjnin si hither.


Mendonte poeti plak me syte ne qiell,
Dhe pastronte vargjet prej mekatesh,
Poeti qe dikur shndrinte si diell...
      tashme mekatar shkruante e qante.

Dhe kendonin me radhe gjelat udheve,
Dhe nata miratonte ne heshtje vargjet,
diku te dashuruarit poezite e tij derdhnin buzeve,
kujtonin se zemren j'ua plagosi Erosi,
      me shigjetat qe leshonte nga harqet.

Kajami poet, me s'i derdhi kupes vere,
Kur i vetem mbyllte syte ne nje nate Semerkande,
Per te nuk trokiti kush ne dere,
         e kurrkush s'u kujtua ta qante.

Ndersa vargjet e tij merrnin dhene,
dhe bota buze me buze magjine shperndante...


Poeti,iku...kur bota pinte vere,
Ne nje nate te dehur Semerkande.

 


Artikujt e fundit


Reklama

Reklama