Omar Kajami s'i hodhi kupes vere,
Ndersa rinia rendte
me karvanet ne nje nate Semerkande,
s'e kish pare pleqerine tek priste ne dere,
Ndaj...
Poeti shkruante e qante...
Poetit i bente shoqeri nata,
kur mes baltes se jetes e kishin lene
te gjithe,
Me poezi te penduara pastrohej nga balta,
Dhe tashme vargjet e digjnin si hither.
Mendonte poeti plak me syte ne qiell,
Dhe pastronte vargjet prej mekatesh,
Poeti qe dikur shndrinte si diell...
tashme mekatar shkruante e qante.
Dhe kendonin me radhe gjelat udheve,
Dhe nata miratonte ne heshtje vargjet,
diku te dashuruarit poezite e tij derdhnin buzeve,
kujtonin se zemren j'ua plagosi Erosi,
me shigjetat qe leshonte nga harqet.
Kajami poet, me s'i derdhi kupes vere,
Kur i vetem mbyllte syte ne nje nate Semerkande,
Per te nuk trokiti kush ne dere,
e kurrkush s'u kujtua ta qante.
Ndersa vargjet e tij merrnin dhene,
dhe bota buze me buze magjine shperndante...
Poeti,iku...kur bota pinte vere,
Ne nje nate te dehur Semerkande.
