1.
Paridi nuk e rrembeu
Helenen!
UNE e rrembeva, mes nates
duhe e terhequr prej krahu,
dhe lajmi mori dhene...
e kemba-kembes,
si nata-diten na ndoqi Menelau.
Nuk na kapi dot kurre,
megjithese na ndoqi nder
shekuj e mijvjecare,
dhe kur bota i tha: Ti s`je burre!!!
U nis drejt Trojes, gjoja Helenen
per te marre.
Shpiku nje kale, nje dreq,
dhe u fsheh si nje mi
brenda saj,
Naten i hapi dyert pa te keq.
Dhe Troja u mbyt le lot e ne vaje...
Per nje Helene u dogj Troja,
nen kembet e Menelaut qe psheretinte,
UNE ia rrembeva Helenen
si thelen nga goja,
Ne nje nate kur qielli vetetinte.
***
2.
Dhe ikem pastaj, te fshehur qendruam,
me vite me shekuj me mijevjecare,
se mos Menelau dinak diku na shquan,
dhe vjen te dyve ne gjume per t`na vrare.
Dogji ai nje Troje te tere,
Re zie la mbi faqet e kohes,
e beri qe bota mend te zere,
Te zene mend gjithe grate qe ikin
mes shiut dhe llohes*.
E beri te trembte mua capkenin,
Kusarin e zemrave, hajdutin, dinakun,
dhe kur e pa qe s`kishin c`te me benin,
Vrau Priamin plak, e gjoja mori hakun.
UNE jam shkaktari i vdekjes se Trojes,
Dashuria ime helm-cmenduri,
mi mori mendte dhe mua
dreqi tundonjes
Ate nate kur shiu binte me furi...
Mbi vithet e kalit e hodha Helenen,
dhe ngraha mes territ,
mes nates e viteve.
Dhe erdha ketu, dhe mora penen
T`ju them se me Te kohrave vertitem.
***
3.
UNE e rrembeva ate nate Helenen,
Jo! Paridi qullash, neper nate
nuk ngrahu...
dhe lajmi mori dhene...
e kemba-kembes
si dita-naten, me ndoqi Menelau...
une me vrap kali,
ai me vrap kau...
