Mbijetese

Dikush me mesoi qysh ne vogeli
Qe dyer e dritare te vogla te medha
Jane bere per t’u mbyllur nga brenda
Qe njeriu te jetoje ne nje kala

Heshta e heshtjes
M’u ngul me ngulm ne jete
Hyra ne vetvete e s’dola me
Bota u be thike e mprehte

U vesha me gur betonarme
Dhe prita gjate
Nen peshen e nje ankthi te pamate

Prita
Humba shume
Pak gje shpetova

Por mbijetova.