ketu,
s'degjon nje gje te mire,
mes te ftohtit te dimrit,
kur ngrin liqeni,muroset si beton,
kur mbart peshen e ndarjes se peshtire,
"do kthehesh?"-pyet zeri i
nje gruaje ne telefon
"a ka mbetur tek ti ndopak
mall e deshire?"...
s'degjon nje fjale te mire nga miqte,
nga televizori llafazan
ngjyra-ngjyra por pa shpirt
asnje lajm zemerngrohes
nga horizonti i ngrire,
pervec ndonje avioni rrugehumbur
qe shket ne qiellin e hirte.
"s'ka mbetur ne zemren tende
asnje fije meshire?"...
prape,s'merr nje shenje te mire e te mbare,
kur nisesh nxitimthi-nevrikosur,
tendosur si nje tel
shtenguar fort ne kitare
eshte vone ta riparojme dashurine e leckosur,
i vone zeri i nje gruaje
qe therret mbas duke qare...
ketu,s'degjon njeriu nje gje te mire,
ne hasmeri me dimrin,brenda ngujuar,
nje zile telefoni,
e zeri i saj i mpire
me lot i lagur,me boren qe bie ngarkuar.
"a do vish,ta perzesh dimrin
me diellin ndaj te gdhire?"...
