"eja me diellin,
eja, dhe perpije detin,
merre boten, falma qiellin"...
Xh.Spahiu
eja,
ahere kur era te gremise
mes baltes dhe gjethet e fundit,
kur lumenjte kalteroshe
(dhe syte e mi)te turbullohen,
kur pemet e zhveshura me paturpesi
deget lakuriqe te tundin,
kur pellgejt mes kalderimit me akull te mbulohen.
eja,
me henen ndricuar muzgjeve,
kur veshet te te dhembin
prej zhurmes te makinave,
kur kerrkush mos te te njohe me rrugeve,
shfaqu si nje afishe larushe ne xhamat e vitrinave.
eja
ahere kur bota e ndyre
ne surrat te te plase deren,
kur si xhind i xhidosur duart te te dridhen,
s'ka gje!sill me vete dhe shterngatat dhe eren
dhe kujtimet hidherake qe s'mund te hidhen...
eja,
se ne qilar kam ruajtur per ty ne torbe me molle,
dhe mbi prush dy misra te pjekur,
u pa puna,te jap bluzen time se je veshur holle,
e ne mesnate si lugate
rreth oxhakut do hame buke te thekur...
eja,
duku kur ditet te filloje te numroje dhjetori,
kur lumenjte dhe syte e mi
kalteroshe te turbullohen,
jo kur te plakur, te jetojme nga zorri,
jo ahere kur varret me ferra te ne mbulohen.
eja,tani se malli si dreqi na mori,
jo ahere kur emrat ne kete bote te na harrohen...
eja,
me muzgun e zverdhur nga hena,
eja para se buket e thekura te ftohen...