Per ty kam pyetur nje fije diell
e panjohura lekure-qelibar.
Me feshferiu, me pshehretiu
se as te njihte e as te kishte pare.
Per ty moj zonjeze buzekuqe
me floke e faqe te perskuqur
kam pyetur nje blete dhe nje lule,
nje yll, nje krua edhe nje flutur.
Per ty moj pyeta e bukur
se desha te te them nje fjale,
qeshjen kur e leshove ashtu kot
edhe veshtrimin tend te arte,
dicka me dhembi thelle ne shpirt,
ne gisht unaza me perveloi,
se pshehretima e djalit tim
thelle ne shpirt me semboi...
Ti erdhe e ike si nje vegim,
ne ate tren me shume pasagjere
ne koridor e ne kabine
sec le nje ere, sec le nje ere...
Krahesh te mia ai erdhi
buzen me buze ma takoi,
po heneze, s'di pse me dhembi
kur shtat me shtat ai me pushtoi.
S'di pse me dhembi kur tha "Te dua"
e me veshtroi porsi kaprolli,
ne syte e tij deshire dhe faj,
nje gjysme prekjeje, ne shpirt me drodhi.
