27 Nentor 2025

Presidenti Vladimir Putin i ka dyfishuar kërkesat e tij kryesore për t’i dhënë fund luftës në Ukrainë, duke deklaruar se Rusia do të lëshojë armët vetëm nëse trupat e Kievit tërhiqen nga territori i pretenduar nga Moska

Putini ka kohë që kërkon njohjen ligjore të territoreve ukrainase që Rusia i ka pushtuar me forcë.

Ato përfshijnë gadishullin e Krimesë, të cilin e aneksoi ilegalisht në vitin 2014, dhe Donbasin, të përbërë nga Luhansku dhe Donetsku, pjesën më të madhe të të cilit Moska tani e ka të pushtuar.

Për Kievin, i cili ka përjashtuar heqjen dorë nga pjesët e Donbasit që ende mban, shpërblimi i Rusisë për agresionin e saj është një gjë e papranueshme.

Duke folur me gazetarët gjatë një udhëtimi në Kirgistan, Putin përsëriti pikëpamjen e tij se Rusia ka iniciativën në fushën e betejës dhe luftimet do të mbarojnë vetëm kur trupat ukrainase të tërhiqen nga territoret e sulmuara.

“Nëse ata nuk tërhiqen, ne do ta arrijmë këtë me forcën e armëve”, tha ai.

Megjithatë, përparimet e ngadalta të Rusisë në Ukrainën lindore kanë ardhur me një kosto të konsiderueshme të fuqisë punëtore. Sipas Institutit për Studimin e Luftës me seli në SHBA, me këtë ritëm do t’i duheshin Moskës pothuajse dy vjet të tjera për të pushtuar pjesën tjetër të rajonit të Donetskut.

Komentet e së enjtes ishin hera e parë që Putini iu drejtua lëvizjeve të ngjeshura diplomatike të javës së kaluar, të cilat panë SHBA-në dhe Ukrainën të zhvillonin diskutime intensive mbi një plan paqeje që thuhet se u hartua në tetor nga zyrtarët amerikanë dhe rusë.

Plani, i cili ishte shumë i anuar nga kërkesat e Moskës, u rishikua më pas. Megjithatë, mendohet se nuk e trajton çështjen e territoreve të pushtuara, e cila – së bashku me garancitë e sigurisë për Ukrainën – është pika më e madhe e mosmarrëveshjes midis Moskës dhe Kievit.

Putin tha se një draft i ri plani i është treguar Rusisë dhe se ai mund të bëhet “baza” për një marrëveshje të ardhshme për t’i dhënë fund luftës.

Megjithatë, ai shtoi se ishte “absolutisht e nevojshme” të diskutoheshin “disa pika specifike që duhet të shprehen në gjuhën diplomatike”.

I pyetur për mundësinë që Krimea dhe Donbasi të njihen si nën kontrollin de facto të Rusisë , por jo ligjërisht, Putin tha: “Ky është qëllimi i diskutimit tonë me homologët tanë amerikanë”.

Një delegacion amerikan, përfshirë të dërguarin special Steve Witkoff, pritej në Moskë në gjysmën e parë të javës së ardhshme, konfirmoi ai. Presidenti i SHBA-së Donald Trump u tha gazetarëve se Witkoff mund të bashkohet në Moskë me dhëndrin e presidentit, Jared Kushner.

Ndërkohë, ndihmësi më i lartë presidencial i Ukrainës, Andriy Yermak, tha se Sekretari i Ushtrisë Amerikane, Dan Driscoll, do të vizitojë Kievin më vonë gjatë javës.

Të mërkurën, Trump tha se kishin mbetur “vetëm disa pika mosmarrëveshjeje” midis Rusisë dhe Ukrainës – duke treguar se çdo takim me Presidentin e Ukrainës, Volodymyr Zelensky, për të diskutuar këto pika varej nga arritja e një marrëveshjeje paqeje.

Gjatë komenteve të tij për gazetarët, Putin shprehu përsëri përbuzjen e tij për udhëheqjen ukrainase, të cilën tha se e konsideronte të paligjshme. Prandaj, shtoi ai, nuk kishte “kuptim” të nënshkruante ndonjë dokument me ta.

Ukraina ka qenë nën gjendje ushtarake që nga fillimi i pushtimit të plotë të Rusisë në shkurt të vitit 2022 dhe për këtë arsye nuk ka qenë në gjendje të mbajë zgjedhjet e planifikuara. Më herët këtë vit, parlamenti ukrainas votoi unanimisht për të konfirmuar legjitimitetin e Presidentit Zelensky, mandati i të cilit përfundoi në pranverë.

Putini gjithashtu hodhi poshtë paralajmërimet e udhëheqësve evropianë se Rusia mund të sulmojë kontinentin evropian brenda dekadave të ardhshme.

«Kjo na duket qesharake, me të vërtetë», tha ai.

Shtëpia e Bardhë dhe Donald Trump janë dukur optimistë në lidhje me shtytjen e fundit diplomatike për bisedime paqeje, por evropianët kanë shprehur vazhdimisht skepticizmin e tyre nëse Putini kishte vërtet ndërmend t’i jepte fund luftës.

Të mërkurën, shefja e Komisionit Evropian, Ursula von der Leyen, akuzoi Rusinë se po mbështet një mentalitet të pas Luftës së Dytë Botërore dhe se e sheh kontinentin evropian si një “sferë ndikimi” në të cilën kombet sovrane mund të “ndaheshin”.