Pranvera

Ojë, pranverë, ojë bukuroshe,
skej m`skej e qoshë em qoshe,
bukurija të ndriqonë,
dashurija në ty lulzonë,

I.
Me Ty gëzohet kjo dynja,
ҁdo gjallesë në Ty gjen sefa,
me Ty gëzohen plak e i ri,
me Ty gëzohen nënë dhe fëmi,

II.
Ngjallë gjallesa për bukuri,
ke hare dhe shumë knaqësi,
lulëzojn lulet gjithë sa ka,
ti na vjenë pa ja nda,

III.
Me Ty ringjallët çdo krijesë,
cicërrojn shpendë në çdo pjesë
lulëzojn lulet pa pushu,
këndojn shpendët, gu, gu, gu,

IV.
Fluturojnë fluturat, flutorojnë...,
lulë em lule, këngë këndojnë
Bletat punonëjse gjthë vallëzojnë,
nepër lule mjalët tubojnë.

V.
Në pranverë qingjatë, blegrojnë,
s`bashku me delet në kullos shkojnë,
duk kërcyar, duk ladruarë,
me pranverë te bukur për tu gëzuar,

VI.
Të gjithë të presim me mallëzim,
ti na vjen për shpetim,
bjen gjëlbërim dhe çdo knaqësi
na sjellë fryte dhe lumturi,

VII.
Në Praverë shkojm ku buron kroni,
ku bind çdo send që ne e domi,
te gjithë shkojn ujë me pi,
dhe bariu me bagëti.

VIII.
Ҁdo krijes mirë e dijë,
se uji është jeta e tijë,
e pranvera bukuri,
si për t`rritur, si për fëmijë.

IX.
Të bukura jan dhe stinët tjera,
të gjitha i kan t` vetatë vlera,
por ndër to si lulë plot erë,
je më e bukura oj Pranverë.