Zbulohet ne Kishen e Shenandout nje afresk qe paraqet shqipnjen
e vertete te flamurit tone. Qysh nga koha e Skenderbeut nuk
kishte ndonje dokument zyrtar qe ta vertetonte prejardhjen e
simbolit tone pervec vules zyrtare te prijesit shqiptar.
Shqiponja dykrenare
e Kastriotëve e zbuluar në Rodon
Deri
më sot nuk kishim një vizatim autentik të shqiponjës
së këtij flamuri, e cila dihet që është
me shqiponjë dykrenare në fushë të kuqe
siç na e dokumenton Barleti dhe historianët e
tjerë. Gjurma e vulës së Skenderbeut e lënë
mbi një akt zyrtarë të tij e ka shqiponjën
dykrenare, por vizatimi i sajë është parë
si i përshtatur me formën rrumbullake që e
qarkon atë, si rendom praktikohet në vula, dhe si
do e shohim më poshtë ky mendim është
i drejtë
Rasti e solli që shqiponja e Kastriotëve e pikturuar
në një afresk të zbulohet mbrenda tokës
arbërore e jo në kancelaritë e arkivat e huaja,
si ruhen shumica e dokumenteve të historisë tonë.
Pas kthimit të disa pronave kishtare komuniteteve fetare,
filloi dhe interesimi i këtyre të fundit për
studimin e tyre, ruajtjen dhe rindertimin. Një nder këto
prona është Kisha e Shnandout në Rodon (sot
fshati Muzhel), ku ruhet dhe shqiponja e pikturuar e Kastriotëve,
Për këtë kishë dokumentet flasin që
e kanë ndertuar Gjon Kastrioti ose i biri, heroi ynë
i njohur Skenderbeu.
Gjatë
viteve kur Gjon Kastrioti I u mund nga osmanët, atij
i lanë në pronësi zonat e Mysjes, që përfshijnë
edhe Rodonin dhe këtu thonë se zotëroi gjatë
disa viteve edhe Skenderbeu përpara se të çlironte
Krujën. Një legjendë e shënuar nga konsulli
austrohungarez i Shkodrës Teodor Ippen në fillim
të shekullit tonë, thotë se këtë
kishë e ndertoi Mamica Kastrioti, por e saktë është
që kjo kishë funksiononte në vitet kur Skenderbeu
filloi të ndertonte kështjellën e Rodonit,
që eshtë në afersi të kishës. Po
ky autor na njofton se ruheshin dhe themelet e Manastirit
që ishte ngjitur me kishën, por që sot dallohen
me vështërsi. Në kuadrin e 500 vjetorit të
vdekjes së Skenderbeut në Rodon u bënë
kerkime mbi fortesën e Rodonit, dhe më këtë
rast na është dhënë dhe përshkrimi
i rrënojave të kësaj kishe, e me gjendjen në
të cilën është rrënoja sotë
kuptojmë se shkatërrimi ka vazhduar edhe gjatë
këtyre 30 vjetëve.
Është kujdesi dhe interesi i At Zef Pëllumbit
që i nisur nga gjurmët e afreskave në muret
e kësaj faltorje të vjetër e quan në zbulimin
e kësaj shqiponje. Deri më sot është zbuluar
vetëm një siperfaqe e vogël e këtij afresku
që falë natyrës dhe punës me mjete cilësore
të realizuar para pesë shekujsh ajo u ruajtë.
Shqiponja është në afreskun e realizuar në
brezin e poshtëm të faqes së harkuar të
murit të absidës. Në krahun e majtë të
shqiponjës dallohet figura e një kalorsi e majtas
e djathtas këtyre janë edhe shenjat e pazbuluara
plotësishtë, siç duket edhe të dy shqiponjave
të tjera. Këto do dallohen e të studiohen pasi
të pastrohet afresku tërësishtë.
Shqiponja është e pikturuar me ngjyrë të
kuqe të hapur mbi suva të bardhë dhe në
disa pjesë na ka arritur e dëmtuar, por që
dallohet qartë se është me dy kokë. Pasqyrimi
tek fotografija që po botojmë është e
bërë me objektiv nga e djathta e sajë, kështu
që na përfytyron një zmadhim nga ky krah, por
ajo në të dy krahët është simetrike.
Fiksimi fotografik në këtë pozicion u bë,
sepse trualli deri lart është i mbushur me mbeturina
ndertimi e dhera dhe ato nuk pastrohen, për ta ruajtur
monumentin nga lagështira e tëpërt e shirave
të stinës së dimrit. Sipas mendimit të
studiuesit të artit mesjetar Mustafa Arapi afresku është
veper e një piktori profesionist, mjafton të shohësh
vizatimin e kthetrave dhe kuptohet që është
frut i një dore të shkathët të një
piktori me përvojë. Kjo bie në sy edhe nga
vrojtimi i figurës së kalorsit që sot për
vetë fazën e zbulimit të afreskut nuk ka një
gjykim se kujt figure historike ose religjioze i kushtohet.
Nuk na është ruajtur nga shekulli 15 asnjë
flamur kombëtar relike, që ta njohim deri më
sot dhe as një vizatim autentik i shqiponjës së
tij, që është shqiponja e Kastriotëve.
Studiuesit kanë konkluduar se shqiponja e flamurit kombëtarë
na u ruajtë në vizatimet e krijuara sipas shembëlltyrës
së sajë e shijeve estetiko-emocionale që ruante
e krijonte tradita shqiptare. Kjo është dhe rezultat
i ndryshimit që kanë shqiponjat e ruajtura nga pasardhësit
e derës së Kastriotëve. Forma e vizatimit të
shqiponjës së gdhendur në emblemën mbi
varrin e Konstandin Kastriotit nuk është identike
me trajtën e gravuar në një liber uratash që
i kushtohet një pasardhësi tjetër të Skenderbeut,
as me shqiponjat e gdhendura mbi varret e dy nipave të
tjerë të heroit tonë që i njohim e ruhen
në Itali, as me shqiponjën e emblemës së
nipit tjetër i njohur në histori me emrin Skenderbeu
i Ri, emblemë që ruhet e vizatuar me ngjyra në
dorëshkrim në bibliotekën Marciana në
Venecie. Më e afërt është Shqiponja e
vulës së Skenderbeut, por dhe kjo jo identike për
arsyet që i thamë më lartë. Shqiponja
dykrenare e flamurit tonë kombëtar është
vizatuar sipas këtyre shqiponjave e që nga shekulli
15 pati ndryshime nga ajo që u pranua e u vendos në
flamurin e arbërve me 2 mars 1444.
Ja vlen të themi dhe dy fjalë për monumentin
që Donika Kastrioti i ngriti nipit të sajë,
K. Kastriotit në varrezat e kishës Santa Maria La
Nova në Napoli. Emblemën e gdhendur në dy anët
e monumentit mortor e ka botuar studiuesi italian Padilione
në vitin 1870 dhe më vonë arbëreshi Z.
Skiroi në Palermo në vitin 1904. Pothuajse të
gjithë studiuesit shqiptarë i drejtoheshin kësaj
shqiponje dhe shpesh herë ka krijuar dhe keqinterpretime
per kurorat që ka sipër dy kokave, deri sa më
1967 u bë e njohur nga Dh. Pilika dhe shqiponja e vulës
së Skenderbeut. Në një botim shkencor heraldik
të vitit 1926, studiuesit italian emblemën heraldike
të monumentit të K. Kastriotit e kanë klasifikuar
si emblemë të një pasardhësi të derës
së Skenderbeut. Tashi që u njoh shqiponja e Kastriotëve
pa kurora mbi dy krerët rikonfirmon atë që
Prof. Dhimitër Pilika ka shkruar, se kurorat janë
shtesa të pasardhësve të Kastriotasve në
dheun e huaj, por na hap dhe një dritare për ta
kufizuar dhe datën kur është realizuar afresku
më shqiponjën Kastriotase të Shnandout të
Rodonit.
Skenderbeu gjatë fuqizimit të pozitës së
tij pretendonte se ai ishte pasues i shtetit të Balshajve
e synonte për një shtrirje territoriale të
shtetit për të arritur zotërimet e gjëra
të atyre të kryezotit të Arbërit, Balsha
II. Në këtë periudhë Skenderbeu filloi
të praktikoi në vulën e tij shtetërore,
krahas shqiponjës dykrenare të trashëguar nga
dera atërore edhe yllin gjashtëcepash të Balshajve,
por asnjëherë shqiponjën e kurorzuar. Vula
që njohim është e vitit 1459, pra dhe afresku
duhet të jetë realizuar para këtij viti.
Faza në të cilën është zbulimi dhe
studimi i këtij afresku të kishës së Shnandout
na kanë shpalosur shqiponjën e Kastriotëve,
që është njëkohësishtë dhe shqiponja
e flamurit kombëtar shqiptar, por muret e kishës
kanë gjurmë dhe të afreskave të tjera
e ndoshta do na japin dhe dëshmi epigrafike ose dhe skena
të jëtës së atij shekulli. Kisha dokumentohet
se ka funksiunuar deri në shekullin e 17, por shpeshherë
ka mbetur pa famulltar e kujdestar, kurse një gojëdhanë
thotë se ajo u dëmtua rëndë nga një
termet i mesit të shek. 19. Materiali arkeologjik flet
për një tempull shumë më të hershëm
në atë truall e për rreth ka patur dhe dy kisha
të tjera të dokumentuara që nga shekulli 12-13.
Në Rodon thotë Barleti Skenderbeu shpinte familjen
dhe shkonte edhe vetë për pushime e gjueti në
periudhat në mes të betejave. Kisha e Shnandout
lidhet si një ansambël me shumë vlera me kështjellën
e Rodonit, që e ndërtoi Skenderbeu në valën
e luftës.
Jaho Brahaj
|