|
|
|
Jeta e një talenti, familja, ëndrrat, planet dhe rruga ku
dëshiron të ecë. E saposhpallura si më e mira në
“Ethet e së premtes mbrëma”, Anjeza Shahini, tregon
emocionet
Anjeza Shahini rrëfehet pas triumfit
Admirina Peçi
Ende nuk është çliruar nga emocionet e natës së
fundit të së premetes mbrëma, nga ethet e fundit shkaktuar
nga gara e fundit, ku ishte e vetme përballë Klajdit, me shpresën
që të shpallej ajo më e mira.
Në atë natë të fundit gare, ka kënduar edhe
duet me atë djalosh të cilin e kishte sa mik aq edhe “armik”
në ato minuta pritjeje për vendimin e publikut, derisa ka parë
që në krye të kësaj lufte ka dalë vërtet
ajo. Brenda vetes e kishte pritur shumë atë rezultat, por nuk
mund të ishte e qetë, sepse nuk kishte se si ta dinte se deri
në fund publiku do të ishte me të. Emocionet e shumta dhe
ethet e garës që e kishin kapluar keq, pothuaj çdo të
premte, ishin më të forta në atë natë edhe pse
ajo ishte koshiente tashmë për zërin potent dhe mundësitë
për të triumfuar.Por ishte po aq koshiente edhe për faktin
se publiku nuk të fal- “Po të kapi në gabim publiku,
humbet menjëherë”,- thotë Anjeza, me zërin që
ende i dridhet nga emocioni i suksesit të madh. Të thotë
se ndihet e emocionuar, e gëzuar, e lumtur...si fituese e edicionit
të parë tek “Ethet e së premtes mbrëma dhe Krasta
Show”. Shton më pas se që nga mesnata e kaluar e deri
në mesditën e ditës së re, ajo ka marrë shumë
komplimente dhe shumë urime. “Më kanë marrë
njerëz të shumtë, në telefon, në shtëpi.
Ishin të njohur e të panjohur. Dhe jam ndier mirë si çdo
të ndihej çdo njeri tjetër që do të gjendej
në një pozitë të tillë”,- thotë Anjeza
Shahini.
Në krye të garës
Kur e nisi garën nuk kishte menduar për fundin e saj. Fundi
ishte larg atëherë dhe mendja i shkonte vetëm tek përshtypjet
që mund të linte me zërin dhe të kënduarit e
saj. Në të gjithë edicionet e këtij spektakli të
cilin nuk resht duke e përmendur si një rrugë të shkëlqyer
ku mund të ecin talentet e reja, i ka ndier nga afër ethet e
konkurimit. “Kam qenë edhe e frikësuar edhe e emocinuar.
Sepse nuk i dihet, unë mund ta pëlqej veten shumë, por
publiku mund të reagojë ndryshe. Po bëre një gabim
të heq në vend e nuk të voton”,- thotë ajo,
ndërsa rrëfen se çuditërisht gjithçka mbaroi
dhe ajo ka filluar të ndihet disi bosh, pas kësaj.
Një familje e dashuruar pas muzikës
Në shtëpinë e saj është kënduar gjithmonë.
Ata të gjithë e duan shumë muzikën, pavarësisht
se si ka shkuar filli i jetës së tyre. Vetë Anjeza, ndoshta
ishte më e bindura për ta ndjekur pas këtë trill të
bukur, që në kohën kur ishte fare e vogël e mahnitej
nga këngëtaret që shihte në televizor. “Në
shtëpinë tonë jemi rritur me muzikën”,- thotë
Anjeza, duke shtuar se “unë këndoja gjithnjë në
shtëpi. Imitoja këngëtare të njohura dhe rrija gjithë
kohës me pultin e televizorit në dorë, duke kënduar”.
Ajo rrëfen se mbi të gjithë të tjerët, mamaja
e saj ka kënduar shpesh. Madje ajo ka marrë edhe mësime
muzike. Vetë Anjeza nuk mund t’i riprodhojë të plota
kujtimet e hershme të së jemës, në kohën kur
ajo ishte një nga të rinjtë që zgjidheshin si talente
në dekadat e majit. “Di që mamaja ime ka marrë disa
mësime për muzikë, plus shkollës e punës që
bënte në atë kohë”. Por veç mamasë
së saj edhe dy motrat (më të mëdha se ajo) e kanë
dashur dhe e duan muzikën. “Ato e duan muzikën siç
e dua edhe unë, madje motra e mesme ka bërë tre vjet kanto,
megjithëse tani ka ndërruar pak rrugë e ka nisur studimet
për gjuhë- letërsi. Po ashtu edhe motra e saj e madhe dikur
këndonte, por tashmë në rrugën e saj, siç thotë
vetë Anjeza, janë futur plane e gjëra të tjera të
rëndësishme.
Mbi Houstonin…
Whitney Houston është një nga këngëtaret e saj
të preferuara. Por nuk është e vetmja. Po kaq adhuron edhe
këngëtarë të tjerë të mëdhenj. Ajo
thotë se ka kënduar shumë këngë të saj sepse
ndihet mirë me këto lloj këngësh. Ato janë këngë
tek të cilat gjen forcën e interpretimit, mundësinë
për të shpalosur zërin e saj. E ndërsa mundohet të
japë një përkufizim mbi elementët që i pëlqejnë
më shumë tek këngëtarja, thotë se ajo ka një
potencë të madhe vokali dhe teknikë. Ndërsa për
komentin e një nate më parë që Krasta ka bërë
me të, duke e krahasur me kënëgtaren e madhe Vaçe
Zela, Anjeza thotë se “ndihem shumë krenare kur ndëgjoj
krahasime të tilla. Por nuk besoj se e meritoj ende atë emër.
Ndoshta ky vlerësim vjen duke u nisur nga këngët e saj
të cilat unë i kam zgjedhur në netët e konkurrimit”
Më tej…
Tani është vetëm 16 vjeç dhe studion në shkollën
e mesme “Myslim Keta” në Kombinat, në vitin e dytë.
E megjithëse i pëlqejnë edhe lëndët e tjera në
shkollë, është e bindur se nuk ndihet mirë në
asnjë fushë tjetër përveç muzikës. “Asgjë
nuk bëhet mirë po nuk u ndieve mirë brenda saj”,-
thotë Anjeza, ndërsa nuk lë pa përmendur se i pëlqen
edhe letërsia e shkrimtarët e preferuar janë Cvajg dhe
Kadare. Ndërsa në planet e saj nuk mund të vërë
theksin diku. Thotë se i kanë bërë oferta, ashtu sikurse
edhe miqve të saj që morën pjesë në këtë
konkurrim, por ende nuk e di se ç’do të vendosë.
Po ashtu i pëlqen të marrë pjesë në festivalet
e përvitshme, të punojë për ndonjë album, por
më parë do të lërë pak kohë të kalojë
sa të kalojnë ndiesitë e spektaklit që la pas.
Pas mbylljes së garës
rrëfen finishin, të cilin nuk mundi ta arrinte. Ëndrrat
e djaloshit që e ndalojnë dhjetëra e dhjetëra njërëz
në rrugë, Spanja dhe koncertet që synon në të
ardhmen
Klajdi Musabelliu jeta ime përtej
“Etheve”
Ditët e tij kanë ndryshuar. Janë bërë më
të plota dhe intensive, mbushur me telefonata, takime, dhe plot urime
të përzemërta në rrugë. Nuk mund të çojë
dot një bisedë deri në fund, prej njerëzve që
vijnë dhe e ndërpresin, i thërrasin që nga rruga dhe
i bëjnë shenja dashamirëse, si për ta falenderuar
që arriti të ngjitej në atë skenë e të mbushë
netët e të premteve, së bashku me miqtë e tij të
rinj.
Klajdi Musabelliu, e ka lënë tashmë pas krahëve garën
dhe “ethet” e së premtes. Gjendja e tij është
ende pak e çuditshme, si atë natë në skenën
e Tetarit të Operas dhe Baletit, kur një fije dëshpërimi
i lëvizi shpejt nëpër fytyrë. Sepse nuk e kishte kapur
dot majën, për pak, fare pak gjë. Pas asaj nate mbushur
me ethe më shumë se kurrë, Klajdi mezi është
kthyer në gjendjen e paqtë.
“Ambicja është gjithnjë më e madhe se talenti,
por më bëhet qejfi që Anjeza Shahini e fitoi atë garë
sepse mbi të gjitha, është shoqja ime dhe nëse ishte
një konkurrente që ia vlente të fitonte, ajo ishte Anjeza”,-
thotë Klajdi pas përfundimit të kësaj gare. Është
mjaft i matur e flet pak, duke dashur t’i përmbledhë të
gjitha rrëfimet e tij me pak fjalë. Nuk do të flasë
për veten. I duket e tepërt të rrëfejë se ku
ka arritur pas gjithë këtyre edicioneve të gjata të
“Etheve të së premtes mbrëma”, çfarë
ka fituar aty dhe sa i plotë ndihet tani. “Këto gjëra
do të doja t’ua lija kritikëve. Nuk do të më
pëlqente asnjëherë të komplimentoja veten, por megjithatë
kam arritur një farë eksperience e cila shpresoj në të
ardhmen do të m’i lehtësojë shumë gjërat”,-
thotë Klajdi, duke vijuar se nga juria gjithmonë i kanë
pëlqyer kritikat. “Çdo kritikë e tyre më duket
se ka plotësuar diçka brenda meje, jo vetëm në të
kënduar, por në të gjithë kompleksin tim”,-
thotë ai duke vijuar se “Ethet e së premtes mbrëma”,
ndoshta ishin gjëja më bukur që mund të ndodhte tani
për tani në jetën e tij.Sigurisht ata që i ideuan
dhe i organizuan e dinin sa të etur ishin njerëzit për
këto “ethe”
Paskuintat dhe Klajdi
Atë natë ishte i shqetësuar, mbushur me ndiesi që
i ngatërroheshin. Gjatë gjithë kohës mendonte se si
do të shkonte kjo garë. Shqetësohej për veten dhe
për Anjezën, për duetin që do të këndonin
së bashku, për këngët e tjera që vinin më
pas…E ndihmonte Anjezën në këngën e Frank Sinatrës,
sepse dukej se atë natë Anjeza nuk ishte e intonuar si duhet
me këtë këngë. Madje të dy së bashku kanë
bërë edhe një provë të vockël në hollin
e Tetarit të Operas dhe Baletit, pak momente para se të dilnin
në skenë. E kur erdhi fundi nuk mundi të shpëtonte
prej emocioneve. Shprehja e fytyrës së tij atë natë
ndarjeje në skenën e Teatrit të Opers tregonte se u dëshpërua
vetëm pak. Pak, për faktin se në finale ai nuk ishte me
një rivale. Kurrë nuk ka pëlqyer t’i shohë miqtë
e tij të “Etheve” si të tillë.
Për të kënduar në Spanjë
Në spektakël ka kënduar shumë këngë të
të mëdhenjve të muzikës, kryesisht asaj të huaj,
por edhe shqiptare. Sepse tek ata ka gjetur, veç të tjerash,
edhe muzikën që i pëlqen atij më shumë. “Përgjithësisht
më pëlqen muzika e lehtë, baladat madje”,- thotë
Klajdi, duke vijuar të përmendë edhe emrat e këngëtarëve
që ka më përzemër, e që i ndjek me shumë
kujdes. Ata janë Marck Antony, Elvis Presli, Xhorxh Majkëll,
etj nga këngëtarët e huaj, ndërsa në këngëtarët
shqiptarë i pëlqen të veçoja Frederik Ndocin, pse
jo dhe Sherif Merdanin, që për të është shumë
i veçantë. Ai vetë thotë se është përpjekur
të synojë sadopak nivelin e tyre. “Nuk di deri ku kam
arritur, publiku besoj e ka kuptuar”,- thotë Klajdi, ndërsa
sërish i duhet të ndërpresë bisedën për
të përshëndetur një tjetër admiruese të
tij, e cila kërkon me ngulm të përshëndetet me të.
Ndërsa në një të ardhme të afërt do t’i
pëlqente mjaft të këndonte në Spanjë. “Më
pëlqen shumë ai ved, qoftë edhe muzika spanjolle. Natyrisht
edhe Marck Anthony”,- thotë Klajdi, duke shtuar se ajo është
muzika më me ndjenjë në botë, e një ditë
ndoshta do të shkonte të jepte koncert. Por planet e të
ardhmes dhe konkretizimi i ofertave të tanishme mbeten pak larg.
Ndaj i pëlqen të merret me gjërat që janë më
të prekshme. Po pret datën 10 prill, kur do të mbushë
20 vjeç, megjithëse e di se këtë përvjetor
të veçantë do ta kalojë rrugës për në
Kosovë, ku do të jenë për një turne. Po ashtu
të merret pak më shumë me shkollën, e të synojë
Akademinë e Arteve të Bukura, ku mendon të konkurojë
për kanto.
Që nga kreu i dëshirës
E mban mend mirë përpjekjen e parë për t’u futur
në botën e këngës. Kjo ka ndodhur para shtatë
vitesh, kur ishte hera e parë që zhvillohej një festival
rinor për gjimnazet e Tiranës. Aty mori pjesë me një
duet “Yjet e shpresës”, e pas kësaj sërish
synoi në këtë spektakël, derisa kohë më
vonë mendoi se rruga e vërtetë duhej çarë në
skenat e mëdha si në festivalin e dhjetorit p.sh. Por në
këtë festival ku ka marrë pjesë si shoqërues
i këngëtares Juliana Pasha me këngën “Dëgjoj
zërat e largët”, nuk mundi të lërë gjurmë
shumë të thella. Ato do t’i linte pikërisht tek “Ethet”,
ku ka njohur edhe suksesin që nuk e kishte ëndërruar asnjëherë
më parë. Është një sukses që në një
skenë festivali do t’i duheshin vite për ta prekur. Pse
jo dhe shumë punë menaxhuese dhe përpjekje.
E ndërsa ende ecën i shoqëruar nga ai shqetësimi i
zakonshëm që i reflekton në tëmbtha, anash tij dëgjon
të tjerë njerëz që i flasin. “Na je bërë
si i shtëpisë more Klajdi, t’u bëftë dita njëmijë”,-
thotë një grua, që e sheh gjithë admirim. Ndërsa
ai i përkëdhelur në sedër i shtrin dorën dhe
e takon. E di se kjo është diçka që do t’i
ndodhë shpesh këto ditë, shumë shpesh.
|
|
|
