Me gusht shkon vapa, e me djelmni kalojnë
Gjithë përrallat e kohës së re,
Si n'dimen bora dhenë, kryet na zbardhojnë
Vjetet e kujdeset ne !
Me lule t'ershme e larca më dukej shtrue
Bota sa ishe i ri ;
N'gaz m'shkonte jeta, s'm'epej kurrëm'u ankue
Kurrë zemra s'm'ndjellte zi.
Por ! andrrat sot kaluen, prrallat djelmore
Janë zhdukun e kanë tretë ;
Idevet t'bukura, shpresavet lulzore
Veç emni u ka mbetë.
Veç një qëllim i naltë t'ban me durue,
E zemrën ta forcon ;
Ndër kundërshtime s'vyen kurrë me u ligshtue
Mjer' ai që nuk qindron !
